Kwiaty z ceramiki

Kwiaty z ceramiki to  trwałe produkty wykonane z odpowiednio przygotowanej masy, składające się przede wszystkim z gliny i wypalane w wysokiej temperaturze. Samo słowo ceramika pochodzi od greckiego keramos, co oznacza ziemię lub glinę. Za to początki ceramiki sięgają co najmniej kilkunastu tys. lat p.n.e. Jednym z wynalazków, które miały największy wpływ na upowszechnienie ceramiki było koło garncarskie.

Kwiaty ceramiczne tak samo jak inne wyroby ceramiczne są to tworzywa i wyroby nieorganiczne i niemetaliczne, cechujące się znaczną trwałością, uzyskiwaną przez specyficzny sposób obróbki materiału wyjściowego czyli wypalanie. Są one odporne na ścieranie się, działanie wysokich temperatur i czynników chemicznych. Mają dobre właściwości dielektryczne oraz izolacyjne. Są jednocześnie podatne na uderzenia mechaniczne oraz nieodporne na skoki termiczne oraz mechaniczne. Do ich wytworzenia używa się nie tylko gliny, ale także kwarcu, kaolinitu oraz skalenia.

Proces produkcji kwiatów ceramicznych przebiega etapowo:

- przygotowanie masy z gliny: etap ten decyduje najbardziej o jakości uzyskanego później wyrobu. Glina nie jest jedynym elementem masy ceramicznej. Wyrabia się ją z dodatkiem piasku, żużlu, popiołu, trocin czy miału węglowego;

- przygotowanie masy wymaga jej obróbki metodami naturalnymi i mechanicznymi, takimi jak wietrzenie, przemrażanie, nawilżanie czy dołowanie mieszanki;

- formowanie surówki w stanie plastycznym;

- suszenie surówki;

- wypalanie.

Wypalanie odbywa się w specjalnych piecach tunelowych lub komorowych. W zależności od rodzaju pieca oraz materiału opałowego, wypalanie surówki trwa zwykle kilka dób, do nawet 8 dni. Podczas wypalania surówki, temperatura w piecach jest podnoszona stopniowo, rozpoczynając od progu 100 ̊C. W procesie tym dochodzi do dalszego, stopniowego wyparowywania wody. W temperaturze około 600-700 ̊C odparowywana jest woda związana chemicznie. W przedziale 950-1000 ̊ C otrzymuje się już prawidłowo wypaloną i trwałą ceramikę.

Wypalona, gotowa ceramika ma kolor czerwony, dzięki temu, że zawarte w glinie związki żelaza rozpadają się podczas wypalania w tlenek żelaza.